سرتیتر پست جدید
یک لحظه خواستم.
چون کودکی که ناشیانه دست در آتش فرو بَرَد
خواستم تو را
آن سطرها گذشت و
حالا
این پیریِ مدام
مرگ را زیبا کرده است
آنقدر
که کوه کنار خانه‌ام
حتی اگر آتشفشان کند
از ایوان و غروب و قهوه‌ای که تازه ریخته‌ام
نخواهم گذشت
من که با ماه
از پنجره‌ات می‌آمدم
روزهاست
پشت پیغام‌گیر
گیر کرده ام
دردیست
دردیست گروس عبدالملکیان، مجموعه شعر «سطرها در تاریکی جا عوض می‌کنند»
| 